Stars

Dzień upływa na walce z wysokimi falami, uchodźcy nie mają czasu na myślenie, zaklinowują się stopami, przytrzymują rękami czegokolwiek. Alaa prawie nie czuje nóg zesztywniały od ciągłego napięcia. Ściany wody zalewają ich, wypychają z morza i znów w nie wciskają.

W nocy nad rozkołysanym kutrem rozpościera się imponująco gwieździste niebo. Fale rzucają go z boku na bok, a Alaa dostrzega nad sobą wspaniałe migotanie. Jeszcze nigdy nie widział tak pięknych gwiazd.

That is the planetary hour of the refugees. That is the headlong flight of the refugees into the falling sickness, into death!

That is the starfall magically caught on the threshold, the hearth, the bread.

That is the black apple of knowledge, fear! The sun of love extinguished and still smoking! That is the flower of haste, dripping with sweat! Those are the hunters from the void, made only of flight.

Those are the hunted, carrying their deadly hiding places into their graves.

That is the sand, startled with garlands of goodbye. That is the earth’s venture into the open, its breath caught in air’s humility.

The stars had only one task: they taught me how to read They taught me I had a languaga in heaven and another language on earth. Who am I? Who am I? I don't want to answer yet. May a star fall into itself, and may a forest of chestnut trees rise in the night toward the Milky Way with me, and may it say: Remain here!